Bieszczadzka Polana doczekała się przewodnika turystycznego [ZDJĘCIA]

Projektowi towarzyszyły liczne działania edukacyjne m.in. szkolne wycieczki w miejsca atrakcyjne turystycznie, prace porządkowe: wykaszanie kościeliska oraz poprawienie zarysu fundamentów po nieistniejącym kościele, dwukrotne wykoszenie ścieżki kopalnianej, powtórne pomalowanie Krzyża Pamięci. Partnerem w projekcie była Gmina Czarna, która sfinansowała zakup ławek, które umieszczono na trasach spacerowych.

W projekt zaangażowali się uczniowie miejscowej szkoły, nauczyciele i mieszkańcy Polany. Koordynatorką a zarazem autorką tekstu przewodnika jest Hanna Myślińska, nauczycielka w miejscowej szkole oraz Witold Smoleński. Mapy wykonał Daniel Mikrut, a za treść merytoryczną odpowiada Maria Faran. Przewodnik zilustrowano wieloma zdjęciami zarówno archiwalnymi jak i współczesnymi. Ich autorami są m.in. Agnieszka i Włodek Bilińscy – fotograficy przyrody nagradzani za swoje prace na całym świecie.

W przewodniku, oprócz historii miejscowości, znajdziemy opis szlaków i ścieżek turystycznych przebiegających przez Polanę i tereny gminy Czarna. 12 lutego w Świetlicy Wiejskiej w Polanie zaplanowano oficjalną promocję przewodnika. Początek o godzinie 12.

Polana leży u stóp najdłuższego bieszczadzkiego pasma górskiego Otrytu, w bliskim sąsiedztwie Jeziora Solińskiego. Jej położenie, historia, przyroda i niepowtarzalny klimat od lat przyciągają turystów. Obecnie miejscowość zamieszkuje około 400 osób.

Pierwsza zachowana informacja o istnieniu Polany pochodzi z roku 1486 i mówi „ Iwanko Knayasz de Polyanya ...”, co tłumaczymy jako „Iwanko kniaź Polany” i dalej, „wraz z Kniaziem Soliny i kmieciami, z kilku sąsiednich wsi ręczyli swemu panu Stanisławowi Kmicie, za niejakiego Stecza z Bóbrki”. Z informacji tej wynika, iż Polana wchodziła, w skład dóbr kmitowskich. Kmitowie, których w tym czasie reprezentował Piotr Kmita - kasztelan lubelski, posiadali największe dobra na ziemi sanockiej.

Na przełomie wieku XIX i XX Polana była centrum kultury w tej części Bieszczad, a zarazem siedzibą największej obszarowo parafii rzymsko katolickiej, rozciągającej się od Ustrzyk Górnych po Ustrzyki Dolne i Wołkowyję. Na terenie wsi działały grupy teatralne, muzyczne dające występy w regionie jak i wielu miejscach na terenie południowej - wschodniej Polski. We wsi zachowała się najprawdopodobniej najstarsza drewniana cerkiew w Bieszczadach.