Alimenty na małoletnich

W myśl art. 128 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego obowiązek alimentacyjny oznacza obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania, który obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Z kolei zgodnie z treścią art. 133 § 1 k.r.o. oboje rodzice są zobowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem swoich dzieci, które nie są jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, przy czym za rodzica uważa się ojca dziecka i matkę, a także osoby, które je przysposobiły, czy mężczyznę, który uznał swoje ojcostwo względem dziecka lub którego ojcostwo zostało ustalone przez sąd w postępowaniu.

Ważne !
Wszystkie dzieci, niezależnie od tego czy pochodzą ze związku małżeńskiego, czy ze związku pozamałżeńskiego mają takie same prawa do otrzymywania alimentów ze strony rodzica, który nie wywiązuje się należycie w kwestii jego utrzymania.

Podstawową przesłanką obowiązku alimentacyjnego rodziców jest niezdolność dziecka do samodzielnego utrzymania się, a obowiązek ten nakładany jest na rodzica od chwili narodzin dziecka do czasu aż dziecko się usamodzielni. Rodzice mają obowiązek dbania o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, w tym zapewnienia mu wykształcenia stosownego do jego możliwości oraz uzdolnień. Co do zasady rodzice są obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie samodzielnie się utrzymać, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Ważne!
Jeżeli środki pochodzące z tego majątku pozwalają na zaspokajanie usprawiedliwionych potrzeb dziecka, to brak uzasadnienia dla kontynuowania obowiązku alimentacyjnego np. np. uzyska zdolność samodzielnego utrzymania się na skutek nabycia majątku w drodze dziedziczenia, a dochody z tego majątku wystarczają na pokrycie kosztów utrzymania i wychowania.

Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie wskazuje żadnej granicy wieku, po osiągnięciu którego dziecko bezwzględnie traci prawo do alimentów. Pełnoletnie dziecko, które uzyskało wykształcenie pozwalające mu na podjęcie pracy zawodowej i samodzielne utrzymanie, automatycznie nie utraci prawa do alimentacji, jeśli będzie chciało kontynuować naukę, a jego dotychczasowe osiągnięcia będą to potwierdzać. Jeśli dziecko kontynuuje naukę, by zdobyć zawód, jeśli jest chore, niepełnosprawne – rodzice nadal mają obowiązek na nie łożyć, bowiem  prawo do alimentacji zależne jest od tego, czy dziecko jest już w stanie samodzielnie się utrzymać. Samo uzyskiwanie przez dziecko dochodów nie prowadzi do wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego rodziców, lecz okoliczność, gdy dochody te umożliwiają mu samodzielne funkcjonowanie.

Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka wyłącznie pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania.

Ważne!
Jeśli dziecko uprawnione do otrzymywania alimentów nie chce się uczyć, wagaruje, lekceważy szkołę, a w rezultacie nie uzyskuje promocji do następnej klasy, lub zaniedbuje studia, nie zalicza egzaminów końcowych, rodzic zobowiązany do płacenia alimentów może uchylić się od tego obowiązku.

Zakres alimentacyjny zobowiązanego jest zależny od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego (dziecka) oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości. Majątkowe możliwości zobowiązanego nie oznaczają tylko i wyłącznie otrzymywanego w chwili orzekania o alimentach jego wynagrodzenia, ale również te które są realne przy dołożeniu wszelkich starań.

Ważne !
Jeżeli pozwany nie pracuje – ale może pracować, bo jest zdolny do świadczenia pracy, bądź też pracuje, ale wykazuje oficjalnie zarobki znacząco poniżej jego kwalifikacji i możliwości zawodowych - sąd ustala potencjalne możliwości zarobkowe pozwanego. Oznacza to tyle, że sąd szacuje i określa ile pozwany mógłby zarobić, gdyby wykorzystywał w pełni swoje możliwość zarobkowe.

Z kolei usprawiedliwione potrzeby, to takie potrzeby materialne i nie materialne, które umożliwiają człowiekowi godną egzystencję. Potrzeby te są ściśle uzależnione od wieku, płci, stanu zdrowia czy pozycji społecznej. Pozwalają na prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Patrząc z punktu widzenia dziecka, takimi potrzebami będą wszystkie potrzeby, których zaspokojenie pozwoli dziecku osiągnąć prawidłowy rozwój. Za usprawiedliwione uznamy więc przede wszystkim takie potrzeby jak: wyżywienie, odzież, obuwie, higiena osobista, rozrywka, edukacja, wypoczynek, opłaty za mieszkanie (w proporcji do ilości osób zamieszkujących), ewentualnie opiekę medyczną (lekarstwa). Wysokość zasądzonych alimentów ma charakter indywidualny. 

Ważne!
Dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami. Oznacza to, że rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne odpowiadające tym, w których sami żyją.

Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego. Alimentacja in natura polega na dostarczaniu żywności, odzieży i innych niezbędnych do utrzymania środków. Alimentacja może też polegać na podejmowaniu przez osobę zobowiązaną (rodzica) osobistych starań względem osoby uprawnionej (dziecka), takich jak np. odprowadzanie na zajęcia szkolne, pomoc w nauce, zapewnienie odpowiedniego kształcenia, rozwoju i rozrywek, wspólne zabawy i codzienna troska, przygotowywanie posiłków, dbanie o czystość etc.

Brak sprawowania osobistej pieczy nad dzieckiem wpływa na zakres obowiązku alimentacyjnego rodzica w tym sensie, że będzie on zobowiązany do świadczeń alimentacyjnych w wyższej wysokości, niż rodzic, który sprawuje pieczę nad dzieckiem. Rodzic przy którym pozostaje dziecko swój obowiązek alimentacyjny wykonuje w części lub w całości poprzez osobiste starania o utrzymanie i wychowanie dziecka. Osobiste starania posiadają bowiem nie tylko niewymierną wartość uczuciową i moralną, lecz również wartość materialną, którą daje się przeliczyć na określoną sumę pieniężną.

Ważne!
Na zakres świadczeń alimentacyjnych nie wpływa m.in. świadczenie wychowawcze, o którym mowa w ustawie z 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (tzw. 500 plus). Oznacza to, że sąd nie bierze pod uwagę tego, który z rodziców otrzymuje to świadczenie

Pozew o alimenty należy złożyć w sądzie rejonowym wydziale rodzinny i nieletnich właściwym dla zamieszkania uprawnionego do alimentów. Istotne jest, iż nie jest ważne zameldowanie uprawnionego w danej miejscowości, ale jego faktycznie w niej zamieszkanie.

Pozew o alimenty powinien zawierać:

1. miejscowość i data jego sporządzenia,

2. wskazanie właściwego sądu oraz wydziału,

3. oznaczenie stron postępowania,

4. wskazanie wartości przedmiotu sporu ( 12 x wysokość żądanych alimentów),

5. oznaczenie pisma procesowego,

6. wniosek o zasądzenie alimentów oraz  inne wnioski, np. dotyczące środków dowodowych,

7. oświadczenie dotyczące informacji, czy strony podjęły próbę mediacji lub innego pozasądowego sposobu rozwiązania sporu,

8. uzasadnienie stanowiska procesowego,

9. podpis powoda albo jego przedstawiciela ustawowego,

10. załączniki.

Autor: Radca Prawny Joanna Wrześniewska

NIEODPŁATNA POMOC PRAWNA / NIEODPŁATNE PORADNICTWO OBYWATELSKIE / NIEODPŁATNA MEDIACJA

DLA KOGO?
– Osoba Fizyczna – po złożeniu oświadczenia że nie jest w stanie ponieść kosztów odpłatnej pomocy prawnej,
– Osoba Fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą – po złożeniu dodatkowego oświadczenia o niezatrudnieniu innych osób w ciągu ostatniego roku oraz zaświadczenia dotyczącego pomocy de minimis.

GDZIE?
SANOK
ZARSZYN
BUKOWSKO
KOSTAROWCE
BESKO
ZAGÓRZ
TYRAWA WOŁOSKA
RZEPEDŹ

Godziny pracy punktów i dokładne adresy dostępne na: bip.powiat-sanok.pl

REJESTRACJA
tel. 13 46 52 939
e-mail dla osób mających problemy w komunikowaniu się: [email protected]

Test